Ahde vefâ eyleyip, görünürsem gözüne
Bir kere engin düşün, düşün ki dön özüne

Yunus gibi garibim, dil-em ol akan yaşa
Şu bî-çâre gönlüme, doğacak güneş şaşa

Ben gönlüme desem de, umut etme boş yere
Dönüşü yok bu yolun, Hak yazdıysa bir kere

Kudretin nefesteyse, ne demeye susarsın
Dudağın kıpırdasa, kan-ı zehir kusarsın

Cânımın cânânısın, ben de olmasan bile
Bilmez misin ki ağyar, "seninle düştüm dile"

Bir cehennem bir cennet, iki yaralı yürek
De ki ne söylersin sen, boşa çektiğin kürek

Cihanda bir baharsın, "yüzün cennettir senin"
Bense o cehennemim, ateş-i yakan tenin

Demir kafesli dünya, âşiyân olmuş bana
Sıladan gurbet ele, kanat takmışım cana

Uykular haram olur, geceleri yadınla
Bitap düşer yüreğim, tan yerinde adınla

"Âteş-i dilden özge, hiç bir şey yıkmaz beni
Bıçak olup kessen de, unutamam yâr seni

Şair yalan söylemez, kalem kırar her defa
Hasılı söyleten var, bitmez çekilen cefa

Şiir Mehmet Fikret ÜNALAN
Yorum Ayşegül DİNÇBAŞ