BEYNİMİN ORTASINDAKİ KRİSTAL KÜRELER

Beynimin tam ortasında kristal bir küre alnımın diğer yazılarını okuyordu şimdi,sadece duyabildiğim ambulans sesiydi,birde mavi dönen uzun ışıklar ,arkasındaki sırmaları yırtılmış artık göstermeyen simsiyah aynalar gençliğimden koparmıştı çünkü,
ayılmaya çalışıyordum
kendime gelmek istediğimde inşaat alanımda ne işiniz var?bakın şeritler gerdik görmeniz gerekirdi altından atlayarak geçmişsiniz,bu kadar olmaz pes diye homurdanan o yaşlı keçiye bakıyordum yarı açılmış gözlerim ile


Geri zekalı mahluk hala bağırıyordu,kızı ise ’geçmiş olsun çok üzgünüm,sizi gördüğümde ikaz etmeliydim tüm kabahat bende diye zavallıcık kendini suçluyordu,’hata bende ’diyebildim şimdi konuşamıyorum ama’ evet hata bende bu evde birileri yaşıyordu merak işte kendimi bir an burada buluverdim’ dedim


Saçlarımın bağı açılmış üzerimdeki düğmeleri çözmeye çalışıyorlardı,sedyeye koydular,kendimi ne kadar küçük hissettiğimi o an ne kadar küçüldüğümü anlatmak bile istemiyorum
ya o koskoca kalas beni ezip geçseydi evlatlarım bir de bensiz kaldığında hayatlarında derin bir boşluk açılırdı,biz her şeye rağmen kenetlenmiştik,bana dikkatlice baktıktan sonra Miray Miray özür dilerim sensin değil mi ?’diye arkamdan bağırıyordu o asabi deli


Kendisini bir hasta karşısında bile kontrol edemeyen asap bozucu mahluk,hissiz şey!bir şeyler söyleyince kendini bir şey sanan mahlukat!
oh dediğim andı,ya bu deli ile inat edip evlense idim,binlerce şükür içinmiş o beynime düşecek kalas,bir taraftan gülüyordum,ama eşimi hatırladım eski şeyleri,bunların hepsi sinirliydi,bir şey olduğunda sinirlenmek onları gururlu bir erkek yapıyor olmalıydı,belkide o an ki korkularını göstermemek için bir taktik olmalı idi evet kesinlikle buydu


ambulanstaki hemşire serum için kolumdan damar bulmaya çalışırken tuhaf tuhaf bakıyordu aklımı yitirdiğimi delirdiğimi falan sandı
farklı bölme demir kapılar ardında yatıracaklar bir dolu sakinleştirici iğne ile birde eyvah diye gülmelerimi kestim hafifçe tebessüme dönüşen asabi gülmelerim oh şükür ki karşılığını aldı,kızcağızda geçmiş olsun diyerek işine devam etti

bay asabi ambulansı takip mi ediyordu yoksa?af dileseydi ne güzel olurdu,oh dediğim an intikamımı bir dolu sözle bir güzel alırdım,kızı ya mimar ya da mühendis olmalıydı sarı kaskı vardı işçilere bir şeyler söylerken kendimi kapının önündeki yasak olan iplerden geçerken bulmuştum



TAM ŞARKIYA BAŞLAYACAKTIM Kİ


Hikayelerimden çıkan canlı hayaller saçlarımı örüyordu
papatya tokalar takıyordu uç kısımlarına
küpelerim vardı kan kırmızı
uzun rengarenk farbalalı eteğimde çiçekler doluydu
dönüyordum bir meydanın ortasında deli gibi
aşıkları seyrediyordum şarkıların içinde
öpüşlerde canlanıyordu dünya
elleriyle kenetlendiler biri gitar çalıyordu ötelerde
tam şarkıya başlayacaktım ki
sus diye bağırdı o asabi deli
üzerime çok ağır bir şey devrilirken biri itti
herkes şaşkın şarkılar yarım sözleri halsiz
başım dönüyor hala
şarkılarımı yarıda kesen kimdi?
bağırıyor hala deli basur sancılarında acı biber yemiş gibi
Allah’ın cezası deli
ölüyordum kalasını düşünüyor hala
belkide başı belaya girecek diye bencil serseri
o eski eve sakın gelme dönmede
otur oturduğun yerde malikanen yetmiyor sanki
bay asabi!


ŞARKILARIMI ORTADAN İKİYE BÖLERKEN O ADAM
GENÇLİĞİM SONA ERDİ
AYILIYORDUM ŞİMDİ

MİRAY

binay