DÖN GEL
Düştüm en derin aşk kuyusuna
Issız çöllerde gezen kervan ol gel. Dalmadan gözlerim ölüm uykusuna. Yalın ayak, yollara revan ol gel. Gel kurtar beni, bu aşkın narından. Bitmez iniltimden, dinmez zarımdan. Çıkar beni, bu dünya mezarından. Ben kölen olurum, sen ferman ol gel. Gel ey sevdasına kurban olduğum. Bir tek gülüşünde hayat bulduğum. Yokluğunda eriyip, solduğum. İyi olmaz dertlerime derman ol gel... Necip Özyolcu |
vazmı gecer
zor mu gelir
bıkarmı acaba
kımbılır
dönse şiir olmaz dimi
Tebrikler
Selam ile