Kırık Kalem
Bu size son şiirim bilin ki son hitabım
Şiire veda ettim bitti işte derdiniz Yoruldum bu savaştan öylesine bitabım Bu şair yüreğimi yerden yere serdiniz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Yıllarca her gönüle uzandım dize dize Kah yalnıza eş oldum kah bir sarhoşa meze Artık kalemi kırdım şiir yok gayrı size Ben size can sundukça siz beni hor gördünüz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Ne şiirler doğurdum sabahsız gecelerde Kaç sevdaya ad verdim kimliksiz hecelerde Ben sizi adam bilip taşırken yücelerde Siz çileli başıma türlü çorap ördünüz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Nice sözden acize hem kalem hem kağıttım Gülene şen kahkaha ağlayana ağıttım Ben Karakış yaşarken size bahar dağıttım Bunca fedakarlığın karşısında kördünüz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Yazık bunca mısraya bunca kelama yazık Yazık size verilen kalbi selama yazık Yazık yersiz beyana açık ilama yazık Kader ile bir olup defterimi dürdünüz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Aşkı ulu miraca ulaştıran buraktım Gönül yorgunlarının sığındığı duraktım Kaç yüreği yanmışa sağanaklar bıraktım Ne bir kıymet bildiniz ne bir değer verdiniz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Benki ruhumu koydum yazdığım her satıra Bazen dertliye döndüm bazen oldu şatıra İstedim ki kalplerde bırakayım hatıra Benim şiire olan tüm şevkimi kırdınız Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Yazılası ne varsa yazdım hayata dair Kah hasreti işledim kah vuslatı vesair Sayın ki hiç olmadı Aydurmuş denen şair Zaten bunca senedir hatrımı mı sordunuz Bazınız vefasızdı bazınız nankördünüz Mutlu Aydurmuş |