Adınla Başlamak
Adınla Başlamak
Adınla başlamak umuduna sarılarak uyandığım sabahlara Güneşin ilk tılsımını suyun beyazını zeytinin karasını ekmeğin buğusunu adına banarak yutmak Pencereye uzanan ayvanın yaprağına dala konmuş serçenin sesine esneyen bir çocuğun masumluğuna adınla dokunmak Korkuları rüzgarıyla savuran çokça mavi bir denizdin Gözlerin huzur renklidir çocuk yokluğundaki azaptan bilirim Yok yok aslında gidilmeden,görülmeden,bilinmeden de özlenen şehirdin memlekete ilişik aidiyet ekleri senin sokaklarında yerleşik çünkü Sensizliğin doğurduğu yabancılıklar ortasındayım çocuk adınla başlamak her şeye nefes almaya benzer bu sende hissediyormusun……..? ...... İhsan Bozkuş |
adıyla başlamak ...