KURAKnasıl da kalıyor insan ortasında bir şehrin yapayalnız yüzünde bir ayaz sırtında yükü sevdanın boğazı düğüm düğüm yüreği avaz avaz. nasıl da üşüyor şiir göğsü yaralı bir kalem kanıyor durmadan yaran benim dedim gel de kana kana kana... nasıl da susuyor kelam lal bir sevda ağlıyor öyle lugatsiz bir lisanın diliyle sızımın kıyısında sen çaresizim, sus beni sen bilmiyorsun ölüyor her akşam bir şiir yanımda kal bu karanlığa inat bedeli ödenmiş bir günah gibi sürgününe koyma beni kurak bir mevsim gibi dilimde sevda içim sıra devriliyor bir yanardağ kendine zincirli bir köle şimdi hiç bir karanlık aydınlanmaz adınsız beni bu şiire terk etme gece yalnızlığa duruyor dipsiz bir karanlığın sensiz yanında sensiz yanımın dermanı yok şimdi her gece tükeniyor yolum şimdi kendine yenik bir şiirim bir yanım zemheri bir yanım yangın. ışığım gitme sana yağmurlarla geleceğim ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |