CARŞI
çarşı
insan kış istasyonu buruşmuş mendile bir de akmayan çeşme çünkü gün kıskanç yürür bulutların göğsünde kan yüzünden kapanır zaman tarihe verir izini kendini siler en baştan silmek fiili bin aitsizlik hissi gürül gürül akar içeri içiniz artık dağılmış bir pazar yeri taburcu edilmiş sancıyla insan yalanda ustalaşır sürülen insanların kan sızdıran dünyasında konuşmak boşluğa kaç- göç arası gözden çıkarılmış sokakta gölgeler kefen değiştirir yakışır çarşıya değişim kendini bekleyen okul terk edilen şehir durulmayan kan kaybı sese kapılan çarşı devralır şehrin günahını kaybetmek için doğar çocuk çünkü ev mayın tarlası kaza kurşunu nazar kaç kapının suç haritası sessizlikte kız! ses getiren oğul… |
Ah güzel yüzlüm,
sesin kulağımda(özlemişim) okudum şiiri.
"gürül gürül akar içeri
içiniz artık dağılmış bir pazar yeri"
Kim toplarsa toplasın derim
biri kız
biri oğul...
Tebriklerim gönül dolusu, bilirsin.
Sevgimle.