Yalnızlığımı besler..
Ayrılık anının
Kirlenmiş çöp tenekelerinde Kalbimin kokuşmuş ümitleri Kapalı kapakları ve karanlık Karanlıklar Yalnızlığımı besleyen zengin yemek artıkları Uykusuz gözbebeklerimin Aydınlığa küfredişleri gibi.. Terkediyor bedenim artık kalbimi Şimdi Olmak istediğim herkes gibi O kadar kalabalığım ki.. Ve bir deniz olmuş yalnızlık Kalbim en dibe çekerken Bedenim tutunacak bir dal arar gibi.. |
O kadar kalabalığım ki..
Ve bir deniz olmuş yalnızlık
Kabim en dibe çekerken
Bedenim tutunacak bir dal arar gibi..
Şiir mükemmeldi
tebrikler...