Şuh mu oldu dil
ne kadar arz-ı endam etsem de kelimeleri
anlaşılmaz dili anlayan kendi gibi anlar bizi ne kakdar arzulasamda, görüldüğü gibi safiyet kalmadığı gibi kirlendi yine gönül dili dil-ü şuh eder zehir-ü zembelek katran kaynadıkça bal olmasa gerek oysa nurdan bir yürek temiz göynek giyer olsa gerek onlarca kandil yaksan dışardan fayda vermese gerek içerde bir tane kör bir kandil söndü sönecek sönmesin ebediyette biz kullara gerekecek |