Burçak
gönül semtimin
yolu yokuştur çamurlu ve karlı tepe başında bir yatır bahçesinde cennet saklı biraz ormanlık birazda çalılık yokuştan inince sazlık suda balık gözleri can gibi yüksek bir tepe var uzakmı uzak adına kafdağı diyorlar eteği burçak burçak benim gönül semtimden geçer hayat çeyrek geçe kalkar tiren her sabah sevgi sevgi bu hayat karanlığın adı yok cismi yok burda melekler hep güzeli kovalar sözümüz balığa inci yılana zehir beyana gerek varsa bir tablodan manzara bana kalan |