(Sevdamızın mezarında her zaman seni seviyorum diyemediklerimiz yatar)

Ey gözümün nuru,
Canımdan bilip benimdir dediğim,
Ben seni toprak mevzilerin soğukluğunda.
Ben seni ölümlerin gölgesinde sevdim..
Uzadıkça sana olan hasretimin rakamları..
Başımı duvardan duvarlara vurdum
Ben seni sabırların sabrın,da..
Ben seni doğanla batan güneş,in arasında sevdim .
Duygularıma yenik düşerek,
Düşüncelerimin arsızlığın,da sevdim ...



Ey gözümün bebeği,
Gündüzlerde can havli ile.
Gecelerde gözümü kapamadan sevdim,
Canımı canıma sararak ,umut çiçeklerinin nazın,da,
Sararıp sararıp yok olurken sevdim..
Yağmur düşerken kirpiklerimin arasına,
Topraklara düşen aciz bir bedenle sevdim.......
Sen koca bir çınar meydanlarında.
Ben senin dalındaki tek bir yaprak gibi sevdim.
Sen bir gül ağacı bahçelerde (...)
Ben seni battıkça canımı yakan diken gibi sevdim..
Hep seni şiir diye yazarken gönül defterime..
Ben seni şiirin başında,ben seni şiirin sonunda sevdim.
Ayrılığın keskin bir bıçak gibi saplanırken acılarıma
Ben seni kutsalım diye sevdim ....
Ardından birbirine karışırken göz yaşlarım,
Ben seni yorgun sabrımın en son haliyle sevdim..



Ey gözümün yaşı,
Gölgelerim düşerken gönlümün üzerine..
Ben seni güneşe sevdalı sarmaşık gibi sevdim,
Umutlarım inat ederken yarınlarıma (...)
Ben seni bir önceki dünya gibi sevdim
Kırılırken gönlümün dalları kökünden..
Yapraksız filiz,siz hayata tutunan ağaç gibi sevdim..


.................LESKÜY NARUT.............19/08/14