Yokluğunda
Ne zaman karanlık bir kalbe el feneri yaksam
Beni de çeker kuytu, ölüm soğuğunu andıran Terkedilmiş yüreğine. Takas ederim kalbimin ferini buğu düşmüş gözlere. Kitap arasında unutulmuş bir ayraç hissiyle Gri hayaller kurarım yokluğunu sindire sindire. Yar mesafeyi uzatığın her an, Yerin yitiyor diyar-ı gönlümde Beni senden başkasına meyletme, Kerem - Aslı misali vuslatı beklerken. Yükün ağır sevgili. Nasıl taşıyacaksın bunca zaman boşladığın kalbi? Bunca ahı, bunca tasayı... Yar deyip de elleri mi sardın? Özlem yok mu yüreğinde? Yoksa beni öldü mü sandın? Nasır tutmuş yüreğim yokluğuna. Unutuyorum seni, kaptırınca kendimi dünya hayatına. Hak-ı pak olaydın yoluma, O vakit aklım giremezdi kanıma. Sen istedin yar, sebep eyleme beni günahına. Zehra TİMUR |