boş muş dünya
yalancı baharlara
benzedi benim ömrüm bir alıp bir verirken, nefessiz mi öldüm şu dağlara taşlara özendi de ömrüm ben nice yazlar kışlar gördüm aşılmaz uçurumlar varmış aramız da ben daha yeni yeni gördüm kalbimi verdikçe sana hep kendimden oldum bu muydu sevgideki değer bu muydu bilmem ki sende ne buldum da ne medet gördüm hep hüsrana uğradı şu benim garip gönlüm beyhude sarhoş gezen avare olmuş ömrüm dallarımı kırarken hayat hep acımasızlığı ihaneti gördüm fakirdi hep mağdur olan mazlum olan bu dünyada nicelerini gördüm adaletin temeli nerede nerede , hakikat gerçeğinde çok rüyalar gördüm kabuslar aleminde dünya ve insan dirilişle ölen bebekleri de gördüm ömrümün sonbaharı buldum derken aşk da kaybedenleri de gördüm yalancı bir güneşmiş o tılsımın da ben yanarken , kavruldum susuzluktan öldüm tutuşmuşken sevdanın ateşi yangınlarda imdat diyenleri de çok gördüm malesef boşmuş dünya , boşmuş insan , hakikat gerçeğinde masallarla avunurken her gün her gün öldüm .............. şiir ceylan yılmaz |