zamana küsmekellerim boş vardım hep sana kırık dökük kalbim küfeler dolusu acı sırtımda kırk yama ellerim bomboş hep sana geride ne nokta kaldı, ne virgül ruhum mabette sana uzanan bir gül ey sonsuzluk tut ellerimden ellerim bomboş sana sustuğum yerde ruhum yalvarır merdivenlere kırık bükük nakşeder ruhuma beyaz atlılar yol uzak urba sökük, bomboş ellerim sana |