ÇOCUKLUĞUMYaşayamadığım Hasretine yandığım varlık Gülen gözlerle gezemediğim sokaklarında Yokluk vurmuş hayatımı Suskun bakışlarda kaybolan ümidim Yırtık lastik ayakkabılarım Soğuğunda ıslanır sokağın Bir güler yüze sevgiye hasret yüzüm Bir de toprağın sıcağında yıkanır gönlüm. Böylesine geçti ömrüm Daha ne olsun Yaşadım mı öldüm mü Farkı mı kaldı hayatın Güzelle çirkin hayatın Zenginle fakir gibi Sevgi ile saygıdan Bir haber bu dünyada Gün gibi hatırlarım Mısralarımda yutkunduğum Çocukluğum Behçet Bük 485/6.8.2014 |