Volkanlar gibi...Ben neyim ki senin için belki bir hiçim sevdiğim için nerden bileyim yüreğim bilsin yanarken içim için için.. hayat bitmeyen bir umuttur nefesle alınan her soluktur ağlatsada hep yine gülmektir sevilmesende hiç yine sevmektir.. açılan her pencere bir arayış kapısını bulmak olsada bir şans belki de yarınlara bir avans nerden bileyim etmedikçe benle dans?.. zamanın kahrı hiç bitmesede gündüzler geceyi aratmasalarda yağmurlar yerine doluda yağsa ben seni unutmam bunu da unutma.. önemli değil kim olduğum hep seninle varlığım yokluğum volkanlar gibi ateşle doluyum sen anlamasanda ben işte buyum... (Berlin,07.08.2014) Talat Özgen |