bir ülke ve lanet
bir ülke vardı
adalet yok idi, rüşvet,yalan,fakirlik,riya eksik olmazdı, başkanı bezirgandı,tüccardı para dedin mi akan sular dururdu, adalet saraylardan dağıtılırdı, nerede ihale orada bezirgan misali, yolda,otobanda,maden ocağında,işyerinde,berberde,trafoda olmaz dediğin her yerde ölüm eksik olmazdı, neden aranırsa kaderdi,iyi olan ne varsa kendi yapmıştı bezirgan naralar atar,ona saldırır,şuna küfreder günler böylece geçerdi, halk alkışlar dururdu, gözleri bezirganın emriyle kör edilen bir mazlum lanet etti bezirgana, mazlumun duası ulaştı Rabbe RAB,emretti Cebrail’e yok et buyurdu, bu ülkeyi Cebrail, geldi ülkenin üzerine birde baktı ki camiler dolu,iyi insanlar çok Rabbim dedi burda iyi kulların çoktur,ne yapayım hepsini yok et dedi, sözüne devam etti, bezirgan haksızlık yaparken,sustular haklıyı korumadılar,yetimin yanında olmadılar, alkış çaldılar,masuma arkalarını dödüler, içlerinden bir kez olsun zalime lanet etmediler, ruhlarında huzursuzluk duymadılar yok et onları ,bezirganla beraber, Cebrail kanadını kaldırd ıbir rüzgar oluştu, rüzgar göğü kızıla boyadı,çamur yağdı tepelerine, o masum dışında ,kadın, yaşlı, erkek kim varsa ülkede etleri çürümeye başladı,pis kokuları diyarlara yayıldı, bedenleri parça parça döküldü,acı ve ızdırap içinde perişan şekilde öldüler, bu diyardaki pis koku hiç kaybolmaz, anlatılır,ibretle |