DOKUNDU YOKLUĞUN..Dünya göLgeLik konup göçen insan.. aLıştım yokLuğuna desem de, inanma yaLan.! Seven TEK.. sevmeyen pişman biz oLmadık ki kavuşup ayrıLan.. oLma kuLa kuL yokLuğun faiLi meçhuL göçtü gidiyor kervan ömür ömürde yaşanmadan. Liman, huzur aranan.. Fırtına gönüLde çığLık ya da sessizLik.. kimsesiz değiLiz yaşatan sevgimiz çırpındıkça daLgaLar, kıyıLarı okşayan deniz. yaz yangını kavruLdu yaprakLar dokundu yokLuğun zemheri ayazı soğukLar. BiLirim boşadır ahLar vahLar götürmez beni sana bu yoLLar sıcakLığında erisin buzLar yaşansın gönüLden gönüLe dört mevsim bahar.. gündüzün sonu gece şiir oLdun hece hece bir hece.. bir keLime dokundu yokLuğun yüreğime.. DutLucaLi |