"Bayram", "ANA"ymış Meğer
“Bayram”, “ANA”ymış Meğer
“Anam”, gitti Bayramlar bitti Tam dört yıldır bu can Bayram nedir bilmedi İçimde aklına estikçe “Anne, anneee”, diye hıçkıran bir çocuk var Bayramlarda daha bir zaptedilmez oluyor “Anne”, diye adeta kendini yerden yere vuruyor Teselli bulmaz bir çaresizlik içinde Her şeyin başı “ANA”, imiş Tek kelime etmesen bile Bir arada olmasan bile Varlığı yetiyormuş Gönlünü hoş hissetmeye “Ana”, olmayınca “Bayram” daha bir buruk Daha bir öksüz, ağlamaklı bir çocuk ifadesi yüzde Kapı dışarı bir adım atma hevesi yok içimde Varlık sebebi yok ise, istek de yok bir nebze “ANALAR, BAYRAM İKEN” “BAYRAMLAR, ANA İKEN” Hakkını vermeli bayramların gerektiğince…! 29/07/2014 Perihan METİN |
geldimi evlalarımız ne kadar mutlu oluyoruz
güzeldi dizelerinde gönül sesin