SON MOHİKAN
Çıkarken merdivenleri çok, inerken tek kişi
Dayanır canım acıları, sorarlarsa yok bişi Hangi insan yapıyor doğru, verilen bir işi Daha yeni başlıyorum bunlar sadece girişi. Yapılan her iyiliğin altında var bir tuzak Hayallerimiz bize inancımız kadar uzak İnsanlar birbirine soğuk, ısıtmaz seni kazak Kötü saplantılar batak, güzellikler sıcak yatak. Geldim defterlerim temiz, saçım kara Vermişsen elini şeytana, batmış ayağın kara Çünkü bırakırsın ahseni, bakarsın kâra Her hatan için düşünürsün kara kara. İblis cehennem yolunda ki en büyük araz Hatalarımdır peşimi bırakmayan ebedi maraz Yapacak bir şey yok, malum insanda ar az Bu sonsuz döngüdür bunu bir kenara yaz. Emelini temeline koyandır her zaman başaran Şimdiden acın tazelenince sığınacak bir baş aran Bence şükret güzellikleri etrafını saran Acıların dinse bile kapanmaz asla yaran. Yaşayan ölülerin arasında dolaşmaktır yaşamak Üzer bizi önümüze çıkan engelleri aşamamak Ve istersin yapmak naçiz varlıktan kaçamak Her gün yorar beni huzurun kapısını açamamak. Ölüm ve yaşamak aslında bir bütün Yatmadan önce yaptıklarını bir düşün Sakın yapma hesabını ikinin üçün Bazı şeyleri değiştirmek için var yeterli gücün. Şimdi yersin günahlarla kurduğun turşunu Ama turşun bitince yersin esas kurşunu Sevgi, merhamet, acıma... Hepsi makine Teçhizatını al ve bir yana kur şunu! Kalemim lav, şiirlerim patlamaya hazır volkan Mazluma çekilen kılıçlara karşı kalkan kalkan Bütün bu hadiseler sonunda kalan son mohikan Ne kadar kötü olsa da edebiyatım karşınızda ben, Furkan. Daha 15 yaşındayım. Bu yüzden yorumlarınıza çok ihtiyacım var. Lütfen objektif atınız ki ben de büyüdüğümde usta bir şair olayım. Saolun. |