2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
758
Okunma
Bir zamanlar, yeryüzünde,
Mutlu bir kız yaşardı.
Mutlu Kızdı, onun adı.
Yoktu onun hiç bir kederi.
Sabahtan akşama kadar
Güler, şarkı, türkü söylerdi!
Bazen derenin kenarında,
Bazen bahçede gezerdi.
Yanakları al, al olurdu;
Dudakları pembe, pembe!
Koşar, yorulurdu delicesine!
Bilmezdi Aslı ile Kerem’i;
Bilmezdi, yusufcuk kuşunun
Acı dolu hikayesini...
Çok mutlu bir kızdı O,
Neşeli, neşeli yaşayıp giden!
Bilmezdi, aşkın ne dert olduğunu
Bilmezdi! O vefasızı, sevmeden...
Bir gün, aşkın rüzğarı
İpek saçlarını okşadı.
Mutluluğun son bulduğunu,
Zavallı kız, o zaman anladı!
O gün, o zamandan beri,
Acıya dönüşmüştü mutlulukları!
Gönlünde aşk sızısı,
Yüreğinde aşk yarası!
fakat kimse bilmeyecekti;
MUTLU KIZDI ONUN ADI...
Mustafa YÜKSEL
Cevap Yaz