MUTLU KIZDI ONUN ADI
Bir zamanlar, yeryüzünde,
Mutlu bir kız yaşardı. Mutlu Kızdı, onun adı. Yoktu onun hiç bir kederi. Sabahtan akşama kadar Güler, şarkı, türkü söylerdi! Bazen derenin kenarında, Bazen bahçede gezerdi. Yanakları al, al olurdu; Dudakları pembe, pembe! Koşar, yorulurdu delicesine! Bilmezdi Aslı ile Kerem’i; Bilmezdi, yusufcuk kuşunun Acı dolu hikayesini... Çok mutlu bir kızdı O, Neşeli, neşeli yaşayıp giden! Bilmezdi, aşkın ne dert olduğunu Bilmezdi! O vefasızı, sevmeden... Bir gün, aşkın rüzğarı İpek saçlarını okşadı. Mutluluğun son bulduğunu, Zavallı kız, o zaman anladı! O gün, o zamandan beri, Acıya dönüşmüştü mutlulukları! Gönlünde aşk sızısı, Yüreğinde aşk yarası! fakat kimse bilmeyecekti; MUTLU KIZDI ONUN ADI... Mustafa YÜKSEL |