Neye UlaştıkEkmek arası köfte tadında yaşıyoruz hayatı hep ayaküstü hep acele yetişmek gerekiyor mutlaka bi yerlere Bir çiçeği koklamaya, bir bebeği okşamaya hatta demli bir çayın ardından tütürülen sigarann dumanında sevdalı resimler çizmeye bile vaktimiz olmuyor Otobüs duraklarında asansör boşluklarında yakalasakta sevdalı bakışları durupta içimizdekini dökmeye hatta ufacık bir gülümsemeye ne bizim nede onların hiç zamanı olmuyor 24 saate sığmayan işler yüzünden geceler gündüze gündüzler işgale uğrardı, içimizden bir ses bırak bu tükenmez işleri git kırlara uzan derdi mesuliyetlerimiz yorgan gibi o sesin üzerini örterdi. ne hızına yetişebilirdik hayatın ne tadına varabilrdik dalından yeni koparılmış bir meyvanın her şeyi yarım yaşadık dönüp baktığımızda geriye başladığımız noktaya tekrar ulaştık. |