Son Aralık Gecesison... son aralık gecesindeyim yalnızlığımla yağmurda camıma vuran her damlanın her zerresine gözyaşım sokaklar sokaklarda ıslak yalarken aç rüzgar sinemi bir sızı bırakır avuçlarıma soğuk ellerim değdiğinde tenim temime sensizliğin ürpertisini hissettim gezerken ellerim yüzümde dokunamadım dokunamadım anılarımı sakladığım yüreğime yüreğim üşümesin ben düşüncelerimle balkonda savrulan bir gölge ruhum siman… siman belli belirsiz ne yelkovandı koşan ne de akrep anla boğuşan zamansızlıksa ayrılığa vuran kuruttuğun bir yürekte harmanladım … harmanladım koca bir sene sokaklarımda bir adam bir adam sima tanıdık hiç umulmadık anlara imza atarcasına kapı ardı kilit bekçi diyorlar adına onunla kol geziyor şimdi yalnızlık her köşe başından umut toplayan bir düdükle … bir düdükle de geceyi yırtan kimilerine siyah siyah kimilerine kara dil anlatmak isterken benim ki zifir kara gecelerin gölgesi seni hatırlatan martılar hani umutlarımı kanatlarına yazdığım şimdi uçuramadığım uçuramadığım deniz üstü yolcularım unutmuşum … unutmuşum gece uyuduklarını sabah nerelere bilmediğim hangi yolculuklara zaten uzun süre damıma da konmadılar neydi beni böyle üzen üzen ______________ruhum darmadağınık anlatmak istediğim... düşündüğüm düşündüm düşünemediklerimi belki de yazmak yazamadıklarımı karanlığın bir köşesine sindirmişçesine farklı bir gecenin farklı bir sahili dolanan gölgesi ruhuma da değen lüks lambalı titrek ışıklı bir kayık ortasında okyanus yürekli bir adam adam düşünceli çökerken üstüne karanlık zifirlerine bilinmez derinlikler yem ucu sevdalı yalnızlık kurşun iğneli tararken geleceği bir aşktı belki de belki de aç ruhunda beklediği. bir ayna şimdi ellerime hayır! değildi maksadım yüzümü görmek sen halkalı göz kenarlarımı uykusuz gecelerin mor fırçalı gözlerimde değildi ellerim aramamıştım giderken derince çizdiğin çizgilere şimdi! yerleştirdiğim güz yağmurlarını şimdi! nerelere hani belki de bir masal düşlerime “ayna, ayna söyle bana” …………………… kim bilir belki de belki de benden başka gözlerine dokunamadım uyusunlar … uyusunlar acılarım bozulmadan anıların son yolculuğumun son aralık gecesi son aralık gecesinde ___________rıhtımdaydım... tarih...İstanbul bu şehir Aydan Küllüce |
bir ayna şimdi ellerime
hayır! değildi maksadım yüzümü görmek
sen halkalı göz kenarlarımı
uykusuz gecelerin mor fırçalı
gözlerimde değildi ellerim
aramamıştım
giderken derince çizdiğin çizgilere
şimdi! yerleştirdiğim güz yağmurlarını
şimdi! nerelere
hani belki de bir masal düşlerime
“ayna, ayna söyle bana”
……………………
gönül incisi dizeler....şair yüreği kutlarım....
saygılar...selamlar...