Olmaz rengi ÖlümünBağrımda yanan diliyle uzaklara açıyorum sesleri kalbime bağırıp duruyor isyanı çocukların geriyorum göğsümü hüznün sonsuzluğuna cayır cayır yanan şehirde dikince gözlerimi bulutlara rüzgara bir çığlık kuşların kanadında yankılandı rengi olmaz ölümün! dedik biz biz demiştik yıllar da hızlıca geçmemiş ki oysa göç vakti ölüme Boyu alçak sevgilerin ancak bir şiir uzatır vicdanı ölüme göç vakti kurşunları yağdıkça üzerime üzerine olmaz çocuklara sustur ölümü Burcu Türker |
kalemin daim olsun inşallah.