Sabah namazının kalkanı gibiydi senin selamın verdin mi gün boyu huzurlu olurdum.
bir selamın yeterdi o gün mutlu olmam için
bir kelamın yeterdi dilimin bağının çözülmesi için
bir gülüşün yeterdi o gün hep gülerdim kemal sunal filmi izlemişcesine

Bir görmem yeterdi güneş benim için doğardı bugün
bir gözgöze gelmemiz neleri parlatırdı kalbimin uyuyan yanını heyecanla uyandırırdı
bir hareketin benim de yaşadığının kanıtıydı sanki
bir önümden geçişin bütün talihimi açıyordu kara bahtımın

Bir sendin bu heyecanı yaşatan
bir sendin tenime bir büyü misali dokunan
bir sendin rüyaları gündüz bile sinema misali izlenen
bir sendin kalbime koca bir asma kilit vurulduğunu hissettiren

Senle konuştuysam o gün susabilirdim
senle görüştüysem o gün perdeyi kapatabilirdim
senle yürüdüysem artık kanatlanabilirdim
senle bir güldüysem o an mutluluktan öylece ağlayabilirdim

Sen yoksan mı onu hiç düşünmedim hiç düşünememde
nasıl varlığınla varsam yokluğunla yok olurum
sen yokken ben hergün kahrolurum kanser gibi günden güne eriyip kaybolurum
sen yokken tek duam yanında olmaktır dünyada artık nasıl dururum.