sensiz
şimdiler de yere göğe sığdıramıyorum kendimi
ne yer kabul ediyor beni ne de gök gülüyor yüzüme, o kadar çok yalnızım ki aslında o kadar çok kendim oluyor olsam da hep bende oluyorsun, ya yanı başımda uyanıyorsun benle güne ya benimle kapatıyorsun gözlerini bitmek bilmeyen geceye ya da en kötüsü çıkmak bilmiyorsun rüyalarımdan en kötüsü çünkü uyanınca hüzün kaplıyor bedenimi daralıyor kainat, üstüme üstüme geliyor hayat dört duvar arası gibi bu hayat ne kapısı bacası var ne de penceresi ... ... ... |