Düş'müş Maskeler
Silüetler görüyorum paramparça, darmadağın
Ağızları yüzleri dağılmış, parçaları nüfuz edercesine beynime sarılmış Herbir parça ayrı sükut, acı ve gözyaşı Parçalar inliyor ve bütünler, benliğinin kara dehlizlerinde... O kadar derinden kırılmışlar ki çıkmıyor, çıkamıyor, çıkılmıyor içinden... Ve her bir silüet parçası hayal kırıklığı Kıl kadar ince, bıçak kadar keskin Kesiyor, kanatıyor... Kan kaybediyor davan, can çekişiyor insanlık... Silüetlerin üstüne taktığın maskeler işlemiş hayallerinin her zerresine Ve maskeler düşer... İşte karşında o çirkin silüetler Optimist zamanında yakıştırdığın kavramlara inat çirkin, tiksinç ve paramparça... Kendi bütünlüklerini bozdular... Seninkini de bozmaya kararlılar Artık daha çoklar ve çok daha acımasızlar... Çok daha acımasız acılar... Çok daha acımasız acınası acılar... |