ayağıma batan dikenleri
vurdukça maymuna kamçının
şaklayan sesini özledim

özledim
çemberlerimi
çelik çomaklarımı
patlanguçlarımı
Kör Agop’un körüğünü
Arastanın o mistik sokağını özledim

sıkı dostluklar kavgayla başlar ya
bizi gaza getirip de
beni dövüştürdükleri
Bedri’yi de özledim

özledim
nışadır kokusunu
sokağın tulumbasında
çam testilerine su doldurduğumu
faytonların arkasına asıldığımızda
yediğimiz kamçıların o tatlı acısını
özledim

Çıtalımın gökyüzündeki süzülüşünü
kışın karını
kızağımı özledim

Kürt Hüseyin’i
Mehmet Ali’yi
bülent’i, şarapçı Halis’i
falanı filanı özledim

deli Saim, "öldü" dediler
içim burkuldu
gözlerim doldu

meyveler çaldığımız Çakallar’ı
Celal emminin tüfeğinin sesini özledim

cicili bicili kındaklarımı
aşıklarımı özledim

özledim
sarı saçlarıyla, mavi gözleriyle
"seni seviyorum" diyemediğim
muhacir kızını
kuba’nın Karadutunu
üzerinde tepindiğim
Arnavut kaldırımlarını özledim

bağını
bahçesini
Yeşilırmağın
dolaplarını

hülasa:
ben çocukluğumu özledim




Hasan Buldu


Maymun: Bir nevi kamçıyla çevrilen topaç. (Amasya’ya özgü)