Önceleri, henüz yazmadığım mektuplarımda saklıydın
Yitirdiğimi sandığım, duygularımın aynasıydın
Sendeki, sevilmeyi bilmeyen bir çiçeğin o, en saf hali
Bende ki utangaç bir çocuğun ürkekliği
Ve aşk, o günlerde ikimizin de içinde yer etmişti
Belki de, bizim elimize düşmeseydi, böyle kırılıp dökülmeyecekti

Bilmem hatırlar mısın konuşurken,
Seni seyretmekten, konuşmayı unuturdu sesim
Kendimi ele vermek çekingenliğinde, susmayı tercih ederdim
Herkes, bendeki gizemi merak ederdi
Oysaki adındı, dizelerimde sakladığım
İşte o zamanlarda bile sen,
Damla damlaydın, çoğalırken içimin derinliklerinde
Şimdi enginler saklıyor,
Seni benden, güneşli bahar günlerinde

Oysa yedi verenleri, yedi iklime sığdıran
Tüm mevsimleri, bire indiren de sendin
Sen bahçemde açan hanım elleriydin
Aşkın henüz, bestelenmemiş güftesi
Özlemi anlatan tüm şarkılar sendin
Denizin umuda çalan mavisiydin
Saklanırken ellerimin ardında ben
Sen titrek kalemimden damlayan,
En güzel şiirimdin…

Biliyorum, belki de ben, sana kavuşamayacağım
Belki de, sende son bulacağım
Yine de, en güzel şiirim, gözlerin olsun
Şiirlerimi üst üste koyup da, çıktığım dar ağacında
Şiirlerimi, kendim tekmelemek istiyorum
Varsın, bu uzadıkça uzayan hikaye de, böyle bitsin
Ben gözlerinde, sonsuzluğu özlüyorum