SOMURTAN KULLAR
Allah’ı andığımda, aklıma günah gelmez
Bilakis şu çehrem güler adeta güller gibi Yüzü sirke satanın kalbine Allah gelmez Gönlün şakımalıdır, yekta bülbüller gibi Senin karşında niçin somurtuyor kulların? Vuslattan pürşad olur maşuku bulan aşık Gülmüyor, yari gören, didar-ı meblullerin İman noksanlığından, müminin yüzü asık İnsan nasıl gamlanır seninle beraberken! Aklım almıyor bunu, hayretlere düçarım Adı güzel rasülün bizlere peygamberken Mümin nasıl üzülür, söyle ulu Hünkarım? Dua eden her yüzü kapkara kasvet sarmış Kapına gelenleri kovuyor musun Rabbim? Sanki kalbinde sana dair nedamet varmış Senin merhametini, anlatmadı mı Nebim? Gel gör! Camiler dönmüş bir cenaze evine Secdeye giden kullar kara yasa bürünmüş Rast gelmedim ibadetin böyle kötü nevine Ona, Sen değil, sanki zebaniler görünmüş Rabbim dediklerinde, dua esnasında Akıllarına "GÜNAH" geliyor insanların Sevgiyi görselerdi isminin manasında En güzel hecesi "Hu" olurdu lisanların Kelime: Pürşad: çok mutlu Didar- ı mebluller: gözleri nemli |