Ben de kalan tek izin,
Yüreğimdeki göçük.
Bir de gittiğin gün,
Dudağımda sökün eden uçuk!

Ne uçuk, kaçık bir sevdaydı bizimkisi !
Akıllara ziyan!
Nasıl ayakta kalabildik ulan !

Tenin, bedenin hiç benlik değildi aslında!
Aynı jargonda da söyleşmiyorduk.
Aynı Allah’a inanmaktan başka ortak neyimiz vardı?

Cebin akrebe bile dardı.
Benimse yüreğimde servet vardı.

Sen serçe kanadıyla uçardın.
Ben kartala posta koyardım.

İki laf bir araya gelmezdi sende,
Laf ebeliğinin her raundu bende.

Vay anasını bee!
Yine de!
Bunca zamandır kalemin benli yazıyor,
Kelamım senli azıyor!

Tozuyooor!
Tozuyoooor!
Tüm anılar tozuyor!

Bizdeki olmazların sevdası, tüm ezberleri bozuyor.

Bana kalsa, kırk şahmeran koyacağım yerine ama,
Gel gör ki yüreğim, her hücreme seni kazıyor.

Senden yana artık,
Bir tek merakım kaldı.
Sahi!
Söylesene, bunca zerzevat yerimi nasıl aldı!
NERMİN AKKAN