0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
873
Okunma
"Yara en çok avucunun içindeyse sana aittir;
Sıkarsın avucunu, Canın yanar ama senden başka kimse bilmez neden acıdığını "
(J. Christophe)
Genzi kurutulmuş tüm denizlerin
Ansızın boğazı sıkılmış İstanbul’un
Sığdıramamış hiçbir sema,
sahte tebessümler altındaki suretleri
Bilmiyorsun! yokluğunda alnı yırtılmış göğün
İnsan en çok kendinin katilidir kimi vakit
yüreğinde cenazesi olsun ister
varsın olsun da
isterse çürüsün leş gibi koksun
Bunca ezadan sonra
Toprak öper mi bizleri alnımızdan
Gelir mi iki yakası şu dünyanın bir araya
Umudu çölleştirmiş çoktan göz çukurlarımız
Rahmet yıkasa secdede parmaklarımızı
Bulur mu bir amin de ellerin ellerimi
Yahut değer mi gözünün çapağı göz uçlarıma
Son namazın, son Fatiha’sı başında
5.0
100% (4)
