...
"Yara en çok avucunun içindeyse sana aittir;
Sıkarsın avucunu, Canın yanar ama senden başka kimse bilmez neden acıdığını " (J. Christophe) Genzi kurutulmuş tüm denizlerin Ansızın boğazı sıkılmış İstanbul’un Sığdıramamış hiçbir sema, sahte tebessümler altındaki suretleri Bilmiyorsun! yokluğunda alnı yırtılmış göğün İnsan en çok kendinin katilidir kimi vakit yüreğinde cenazesi olsun ister varsın olsun da isterse çürüsün leş gibi koksun Bunca ezadan sonra Toprak öper mi bizleri alnımızdan Gelir mi iki yakası şu dünyanın bir araya Umudu çölleştirmiş çoktan göz çukurlarımız Rahmet yıkasa secdede parmaklarımızı Bulur mu bir amin de ellerin ellerimi Yahut değer mi gözünün çapağı göz uçlarıma Son namazın, son Fatiha’sı başında |