SANIR MISIN Kİ
Yanıp küle dönen onca gönül
Kim kimin nezdinde kayda değer Süregelir ve kimi hüzünle biter. Biraz nüktedan Bir o kadar sevgiye hasret Biraz utangaç bazen Sokulgan kelimelere sığınan… Yanıp söner kimi zaman Pervane misali ışığa tutunan Ateşin nezdinde Bin kez de yansa canı Mecali yoktur Asla dile gelmez buruk hüsran. Acımak yakar canı Sonra gelir peşi sıra canan Hele ki imkânsızsa bu derdin dermanı Yaratan’dır her daim koruyup kollayanı. Sancılı bir yankı belki de ta uzaklardan Ulaşıp yanına çağıran. Mümkünatı olabilse keşke Olsa da kavuşulsa Şu çağıran enginliğe. Ölmek gibi bazen Yitip gitmek sefasını esirgemişken evren. Sarnıcı yok o dipsiz kuyunun Şükretmeli, yüzü suyu hürmetine garip gönlün Ötelenmiş hatta ötelenmiş Sanır mısın ki vakit çok erken… |
Özlem Demirkaya &*.*&