morfozkırıldım birkaç bin yerimden hem de önceki yerlerinden birer ikişer ,soğuktu ölümün sıcaklığı yüzümü güldürürken birileri tarafından çok sevilmiştim şimdi soğukluğunda boğuluyorken yalnızlığın sımsıkı kapanmış gökyüzünün yorganları altında ayaklarım üzerinde yükselirken ellerimi çıkar yerinden gözlerini bir sabırsız adım sonra bir daha yan yana geliyoruz boşlukta o kadar kötü ki dünyanın insanları ağ ağ örülmüş birbiriyle ilişmeyin az ötemde ölebilirsiniz bunu yokluğunun üstünde yazıyorum birkaç hece sonra buluşabiliriz belki beklemek o kadar güzel oluyor ki hiç gelme. |