Yalnızlığım...
Yalnızlık hiç bu kadar çaresizlik yaşatmamıştı bana.
Tüm pazar günü; Kanatları kırık bir serçe misali zaman öldürdüm durdum Renkler manasını kaybetti Dakikalar anlamsız tiktaklara sahiplik etti Akrepler simsiyah bir boşluğun köşelerinde bekledi yelkovanını Nefeslerim tırmaladı ruhumu Gözkapaklarım dünyayı zindan etti gözbebeklerime Yalnızlığı hiç bu kadar acı yaşamamıştım Renkleri ölü doğdu gökyüzümün Deniz bile donmuştu Yalnızlığım en çok bu pazar günü canevimden vurmuştu... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |
ama şiir güzel yazıllmıs.sıkıntı büyükmüş belliki
tebrıklerimle..saygı ve selam olsun...