...EY KENDİNİ CELLAT BİLENLER...Bir saniye önce Bir saniye intihar etti elimde Soluğumu sakladım tam göbeğine Yetmedi dipdiri tutmak için Bir gün önce de Bir gün intihar etmişti Dün olup isim değişti Bugün yarını bekliyor Kelebek misali mezarlığını arıyor Ellerimin arasında nasılda titriyor Sonu gelmiş mum misali Bitiyor Her seferinde Bitmeden önce Güzel bir anı olsun diye Yıldızlara uzanırım Ne çok yıldız kesiği dolu parmaklarım Ve satırlar parmak izlerimle dolu Bana has bana özel Ve benden kanamalar Kendimi süresiz sınamalar Buzullardan çıkan bir kardelen gibi Çentiklerle besleniyor yüzüm sanki Bir yanında gülümseyen kırışıklıklar Bir yanında ağlarken çıkan sızlanmalar Sızlıyor yitirilenlere çınlamalar Duvarlara yansıdı Zamanların çaldığı gençlik seslerim Nasıl içerledim Nasıl içerledim Kaypak bir düyaydı şansıma düşen Durmuyor kalemimin ucunda Yapıştım halı altına atılan tozlara Önce bir katran döküldü üstüme... gece! Sonra nefes alamadım Göğe doladım saçlarımı Asılıp çıkmak için Darağacı ilmeği oldu da boğuyor... boğuyor beni Sıcaklık sökülürken tırnak uçlarımdan Tırnaklarımdan arta kalan hücrelerim duvarlarda Neşterle kazıyorum Sıvaları çözüldü döküldü Ama ben hala dört bir yanıma yayılmış duvarlarda kanıyorum Ve şen kahkahalı cellat gözleri Çanak tutuyor beslenmek için Tuz ektim akıttıklarıma Hem kanayıp hem de beslemeyeceğim Gidin çekilin peşimden Ben bende demlenenim Çileler çözdüm bitimsiz Düğümlerle kesildi yollarım Yılmadım Ey kendini cellat bilenler Sizi de öğütürüm gözlerimde Sanmayın ki korkağım Öyle güçlüyüm ki aslında Alabildiğine yalnızım Alabildiğine tek başına Ve gözyaşlarımı kimse katık yapamaz aşına... (25 01 2008) ASLI DEMİREL... |
Sanmayın ki korkağım
Öyle güçlüyüm ki aslında
Alabildiğine yalnızım
Alabildiğine tek başına
Ve gözyaşlarımı kimse katık yapamaz aşına...
YANLIZLIK...ZOR KELİME.GÖNÜLDEN GELEN DİZELER.KUTLARIM.RABATLI