Üç yaşımda babasız kaldım iki arada, Bir ben miyim acep ki yaralı şu dünyada, Talihimi sen çizdin kimse gelmez feryada Bu hayata küsmemim sebebi oldun annem..
On iki yaşımdaydım attım hayata adım, Doyasıya çocukluk ve gençlik yaşamadım, Ben hayatım boyunca ne güldüm ne oynadım, Yaşama bağlarımı başından yoldun annem...
Gençliğin hesabını şimdi kimden sorayım, Yıkılmış köprüleri söyle nasıl kurayım Gördüğüm kabusları ben hayra mı yorayım, Gözlerimin içine yaşlarla doldun annem...
Ruhum sanki uçmuş da,burda terk edilmişim Beni ne annem anlar,ne de umarsız eşim, Kalbim taş oldu artık ısıtmayan güneşim, Bende bir çiçek idin benimle soldun annem, 15/06/2007 Fatma Pınarbaşı
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ANNEM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ANNEM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Annesizliğin ne demek olduğunu en iyi bilenlerden birisi de benim Yaralı Kardelen.Kalemini,duygulu yüreğini ve bu harika şiirini yürekten kutluyorum Kader Ortağım.Selam ve sevgilerimle...
ANNE
Yalnızlık deryâsında çocukluğum kayboldu, Kalbimdeki acıyı yıllar silmedi anne! Sensizlik dünyâsında gençliğim harap oldu, Rûhumdaki fırtına aslâ dinmedi anne!
Elâlem al giyerken, ben karalar bağladım, Bir yavru “anne! ” dese, yüreğimi dağladım. Yaşıtlarım gülerken, hep oturup ağladım, Gönlüm düğün, bayramdan hiç tat almadı anne!
Bir anne “kuzum! ” dese, ben hep boynumu büktüm, Gözlerim bulutlandı, hep boncuk boncuk döktüm. Yüreğim kan ağladı, sonsuz acılar çektim, Hâlimi, hatırımı soran olmadı anne!
Canım yandı, hiçbir can yanmadı canın gibi, Rûhumu ısıtmadı hiçbir şey tenin gibi. “Can,ciğerim” demedi hiç kimse senin gibi, Yüreğim boşalınca, yerin dolmadı anne!
Adım “öksüz” olunca, neşem terk edip gitti, Baş çâresiz kalınca, dertler perişan etti. Hasret esir alınca, vuslat umudum bitti, Beni hüzünden başka bir şey bulmadı anne!
Dişi kuş olmayınca, yuva huzur bulmazmış, Eğer anne olmazsa, baba değer bilmezmiş. Boyun bükük olursa, meğerse yüz gülmezmiş, Kaderim ağlamakmış, yüzüm gülmedi anne!
Ne olur bayramlarda bizlerle oluversen! Gönlümdeki pınara sevginle doluversen. Giderken kucağına oğlunu alıversen, Ömrümde neşe,huzur,güven kalmadı anne!
Ruhum sanki uçmuş da,burda terk edilmişim Beni ne annem anlar,ne de umarsız eşim, Kalbim taş oldu artık ısıtmayan güneşim, Bende bir çiçek idin benimle soldun annem,
Desene üstadım, benzer dertlere muzdaribiz. Kalemini, kelamını, yüreğini kutluyorum. Satgı ve sevgilerimle...
Aile içinde alınan yanlış kararlar, yıllarca çile çektirebilir; evlâtlara çocuklara... Böyle bir karârın yıllara yaydığı acıyı okudum sanırım?... Şiir içinde öyle derin izler var ki... Anneler, herzaman güzel resmedilir... bu şiir aksini iddia ediyor... çeken bilir.
***HAYAT SEN NE YAPTIN BÜKTÜN BOYNUMU İpi kopmuş uçurmalara bağlayın gitsin . sessiz sesin dili şiire yansımayla kalsın inşallah . Dava büyük yol uzun sarılın kutlu sevdaya . tebrikler .selamlar
Ruhum sanki uçmuş da,burda terk edilmişim Beni ne annem anlar,ne de umarsız eşim, Kalbim taş oldu artık ısıtmayan güneşim, Bende bir çiçek idin benimle soldun annem,
Anneye isyan... Zamanında bende çok isyan ettim,şimdi daha sık anımsıyor ve anlıyorum,sezen in bir şarkısında dediği gibi... Hüznün kaleminden öteye gitmesin,kal sevgiyle...
Anne ; aslında özlem duyulan,sevilen,beklenen ve sığınabileceğimiz tek varlık.Herşeyimizi borçlu olduğumuz en yüce varlık.Çok çok güzel dizelere dökülen duygularınız bizlere insan olduğumuzu hatırltıyor.saygılarımla...
Ruhum sanki uçmuş da,burda terk edilmişim Beni ne annem anlar,ne de umarsız eşim, Kalbim taş oldu artık ısıtmayan güneşim, Bende bir çiçek idin benimle soldun annem,
sitemli bir şiir meydana gelmiş geçmişin yürek eziklikleri kalemde dile gelmiş hüzünlerin satırlarda mukim kalması dileğiyle selamlarımla
Ruhum sanki uçmuş da,burda terk edilmişim Beni ne annem anlar,ne de umarsız eşim, Kalbim taş oldu artık ısıtmayan güneşim, Bende bir çiçek idin benimle soldun annem
Sevgili kardelen çok hüzünlü idi...Kutluyorum yüreğini.
Çilenin karşılığı hep Allah katındadır. Kiminin gönlü aşkta kiminin antındadır Ne kadar haklı olsan; sen hakkını helal et Cennet anaların ayağının altındadır...
ANNE
Yalnızlık deryâsında çocukluğum kayboldu,
Kalbimdeki acıyı yıllar silmedi anne!
Sensizlik dünyâsında gençliğim harap oldu,
Rûhumdaki fırtına aslâ dinmedi anne!
Elâlem al giyerken, ben karalar bağladım,
Bir yavru “anne! ” dese, yüreğimi dağladım.
Yaşıtlarım gülerken, hep oturup ağladım,
Gönlüm düğün, bayramdan hiç tat almadı anne!
Bir anne “kuzum! ” dese, ben hep boynumu büktüm,
Gözlerim bulutlandı, hep boncuk boncuk döktüm.
Yüreğim kan ağladı, sonsuz acılar çektim,
Hâlimi, hatırımı soran olmadı anne!
Canım yandı, hiçbir can yanmadı canın gibi,
Rûhumu ısıtmadı hiçbir şey tenin gibi.
“Can,ciğerim” demedi hiç kimse senin gibi,
Yüreğim boşalınca, yerin dolmadı anne!
Adım “öksüz” olunca, neşem terk edip gitti,
Baş çâresiz kalınca, dertler perişan etti.
Hasret esir alınca, vuslat umudum bitti,
Beni hüzünden başka bir şey bulmadı anne!
Dişi kuş olmayınca, yuva huzur bulmazmış,
Eğer anne olmazsa, baba değer bilmezmiş.
Boyun bükük olursa, meğerse yüz gülmezmiş,
Kaderim ağlamakmış, yüzüm gülmedi anne!
Ne olur bayramlarda bizlerle oluversen!
Gönlümdeki pınara sevginle doluversen.
Giderken kucağına oğlunu alıversen,
Ömrümde neşe,huzur,güven kalmadı anne!
Nazım İNCE