KÖRDÜĞÜM
Hani bazen tutsak olsa da,
Yorgun bedenin, Tuzağa düşmüş bir av gibi, Bir pundunu bulup kurtulursun ya, Issız bir göl kıyısında dolanırken, Bakire yalnızlıklarınla baş başa, Derin sularındaki çalkantılarında, Kulaç atan düşüncelerin, Yalnız bir ay yansımasında, Serin göl sularına hakim kurbağaların, Bir suna sessizliğinde yol alırken, Rotasını çizen ömrüne ah edip yanarsın. Suya düşmüş bir ayna gibi, Gökyüzünde ay seni seyrederken, Kıyısında met cezirlere, Gebe kalır bazen bahtsız ömrün. Biteviye yosun tutan duyguların, Kördüğümlerini bir bir çözerken, Hoyratça harcadığın geçen zamana, İstemesen de bir çentik daha atarsın. Gök de ayın bazen bulutlarda saklanıp, Sobe oynayan bir çocuk gibi görünüp, Ben buradayım diyen dostluklarına, Hasret kalır bazen yaralı ömrün |