Akşamın hüznü bağrımı sızlatıyorYar… Bilmem ki nerdesin Hasretin fecrinde ümitsin Lal olmuş bu halde gurbetsin Sabrın sadrından gelen ülfetimsin Razıyım Eylül akşamlarında Issız sokakların gözyaşlarında Yere düşmüş yaprağın hüzün sağanında Umutların hicran damlalarında ki heyecana Can Gel diyor Heves dinmek bilmiyor Gönül meftun olmuş akıp gidiyor Dil sukut ediyor, hal sessizlik içinde yazıyor Gün Sessizce çekiliyor Akşamın hüznü bağrımı sızlatıyor Yine mi yoksun, umuttan uzaksın dedirtiyor Susup boyun büküyor, hal hicranla sesleniyor Oysa Ben masumdum Her şeyden habersiz bir yolcuydum Nazarlarınla içime işledin, yüreğimde hissettirdin Ve şimdi, çaresiz bir şekilde acılara gark edip gittin Mustafa Cilasun |