seni seviyorum demeye kelimelerim bile ürkek
caseritini! kaybetmek korkusundan, yitirmiş yürek
ayaz degmis gibi kelimelerim titriyor karşinda
avazim geldikce halbuki haykırmak istrdim dunyaya
kahverengi gozlerinle yorgan ol gozlerime diye
ısıt askinla, degdirtme kimsenin gozlerini gozlerime
bakma sen cumlelerimin korkakligina oyle can
iş guzelligini ,askımı anlatmak olunca kesilirler aslan
yinede yutkunmaktan firsatim olmaz seni seviyoruma
heycanlanir yuregim sesi dilimden cok cikar
iyisimi sen beni anla can yuregim sana carpar
degmemis olsada bir kerecik bile gozlerin gozlerime
yine de deger bence gozlerimi gozlerine vermeye
ort iste can kahverengi yorganimi uzerime
ben raziyim can bir omur ortunmeye
keske dilimde kalemim kadar yürekli olsaydı
kaybetme korkusu onuda sarmasaydi
mesela seni seviyorumlari sıralaya bilmeliydi
sonra guzelligini dusurmemeliyidi oyle ucunda
her isminin olmadigi cumle israftan sayilmali
hercumledeki herherfin noktasinda sen olmaliydin
kahve rengi gozlerin benim tozpembe hayallerimle
mutluluklarla nikahlanmaliydilar el ele
ne caseretim var bunlari soylemeye ne ima etmeye
anla iste can anla ask atesi coktan dusmus bedene ...
...........cahit berke akkas