DOSTUM
Gönlümü sorarsın; yastadır yasta
Merhemim tedavi etmiyor dostum Yüreğim yaralı hastadır hasta Merhemim tedavi etmiyor dostum Yükümü taşıyan bedenim yorgun Canımı okşayan nefsime dargın Bir kere canımdan yemişim vurgun Merhemim tedavi etmiyor dostum Kulağım duymuyor mühürlü dilim Yanlara düşecek gibidir kolum Ne desem boşuna, göründü yolum Merhemim tedavi etmiyor dostum Beyaz’ım azaldı çoğaldı Kara’m Saramaz hekimler derinde yaram Beynime sorarsan yakındır sıram Merhemim tedavi etmiyor dostum Dikilmiş tek yola bakıyor gözüm Uzuvdan hiç biri çekmiyor nazım Ardımdan beklide söylenir sözüm Merhemim tedavi etmiyor dostum İşte böyle dostum bu dünya fanı Önceden gelenler nerdedir hanı Bu cana göründü dünyanın sonu Merhemim tedavi etmiyor dostum Erol ÇELİK |
ölçüsünde çok düzgün bir hece şiiri.
kaleminize sağlık