Neyleyim
Ah şu mecruh gönlümün kanayıp duran yanı
Yıllardır bu yarayı saramadım neyleyim Uğrunda perperişan eyledimse de canı Daha senin zulmüne varamadım neyleyim Ben sana müptelaydım ben sana öyle düşkün Kıymetini bilmedin kurulduğun bu köşkün Sen kurşuna dizerken umutlarını aşkın Bense bir fiske bile vuramadım neyleyim Hiç kimseyi sevmedim daha senin dışında Çok üşüdüm hasretin bitmez karakışında Adın düşer dilime her duamın başında Seni sevmeye bir son veremedim neyleyim Ne acılar çektim de hepsi gelmiyor dile Bil ki yediğim ekmek aldığım nefes çile Şimdi çoluk çocuğa karışmış olsam bile Sensiz mesut bir yuva kuramadım neyleyim İsmin anıp kalbimi yaralamam desem de Mazinin perdesini aralamam desem de Senin için tek hece karalamam desem de Gel gör ki sözlerimde duramadım neyleyim Ben küllere dönerken yangının da her gece Sen başka gönüller de çoktan olmuştun Ece Ister beni aciz bil istersen sefil-cüce Bu aşkın zincirini kıramadım neyleyim Saymadım yokluğun da kaç kez geçtim sırattan Ne zevkten payım aldım ne bir parça murattan Zulüm görse ürperir bu astığım surattan Yıllardır bir gün yüzü göremedim neyleyim Ey gönlümün illeti ey vefasızın kızı Evvelimin katili ebedimin hırsızı Delini dirhem dirhem öldürdü de bu sızı Sensiz mezara bile giremedim neyleyim Mutlu Aydurmuş |