eskilerin yadı
böyle değildim ben bir zamanlar!...
dizlerimin soyulduğu düşüşler gam gelmezdi hiç.. kalkardım hep yine yeniden tekrar tekrar, gözükaraydım da , bilsem ki kan revan olacak bedenim hiç düşünmez atılır giderdim... böyle üşengeç ve nazenin olmamıştım hiç bu kadar... lamelife lom dense sıçrardı kan beynime, şimdi bir derin uykudur ki sindi benliğime... kafama vur elimden ekmeğimi al desem, o kadar olur yani.... kendimi hiç köhnemiş hissetmemiştim bu zamana dek, ha yıkıldı ha yıkılacak gibisinden... değişmeyen değişimlere frenk mi kalırdım ben hey gidinin bir zamanları... koca koca çınarları deviren devran, sana kıyak mı geçecekti hey deli! yine de şükür her halimize düzelir be gönlüm, hadi; şenlik katalım gönlümüze.... |