ayna
camın arkasına yapıştırmassam yaldızı
olamassın hiç bir zaman sen ayna eşim ölünce ruhsat varmış anlasana alırsın bir kızı var içinden içine kayna insanıın anlatır her şeyini ayna ağarmış sacıını sakalını görünce unuttunmu sorgu sual vardıır ölünce konuş utanma kaynananı görünce aynayla konuşanlar kendini beğenir kaşıım kipriğıim makkajıım diiyip eğlenir unutur dünyanın kasvetini seni göünce aldanır apal gibi kala kalır karısı ölünce ayna bu söyler her şeyi yüzüne dosdoğru kıvırarak eğerek bükerek anlatamaz ki senden olan senle beraber aynen kalır beliin bükülmüş cirkinsin artık seni kim alır |