....DEMEYİN DOSTLAR
Şiir demeyin dostlar bana.
Yazamam kağıtlara Kelimeler hayattır,dokunur yaralarıma Ömür denen karalama Şimdi hep tozlu raflarda Geçmiş bir şarkı,hüzünlü notalarda. Gülüşüm bir tek cevahir ilayda... Susuşlarım koca bir haykırış boşluklara. Ben bir Balkan insanıyım, Hep gülüşlerim kaldı Arnavut kaldırımlı taş sokaklarda. Umutlarım Kıbrıs’ın Beşparmak dağlarında Şiir demeyin dostlar bana.. Yazarsam eğer kağıtlara Sözlerimden kan damlar bakışlara. Sizler hep güzel yelkenler açın Huzur bahçesinde mutlu aşklara, Portakal çiçeği kokusunda.. Kimbilir belki Samsun,İzmir-Bornava Hatay’ın İskender’unu Manisa.. Hayat bir kitap o tozlu raflarda Gülüşüm bir tek cevahir ilayda... Umutlarım halen genç yaşında Kıbrıs’ın Beşparmak dağlarında. Refik BURAN / 25 Eylül 2006-Pazartesi |
Şimdi hep tozlu raflarda
Geçmiş bir şarkı,hüzünlü notalarda.
Ben bir Balkan insanıyım,
Hep gülüşlerim kaldı Arnavut kaldırımlı taş sokaklarda.
Şiir demeyin dostlar bana..
Yazarsam eğer kağıtlara
Sözlerimden kan damlar bakışlara.
Beni çok etkiledi. Yüreğinize sağlık. Saygılarımla.