Koklar Yabani Adamışıklar rüzgar vermez insana simsiyah bulutlar olmadıkça kırılan dal dökülen yaprak özgürlük arar sert rüzgarlarla savrulur bilinmezlere sararan yaprak misali düşünceler serer yatağını ince uçlu kalemler üzerine zevk alır kıvranmaktan güler gülünecek haline taşır gülümsemesini işkence dolu yarine artık hiç bir şey bitmiş değildir yabanlar da gül açar koklar yabani adam geçer kendinden yarışır maymunla bazen dört bazen iki ayak üstünde unutur konuşmayı maymunlaştıkça yırtar demirden kafesleri attığı naralar sonra kaybolur orman da izini kaybettirerek mağarasız yaşar son düşlerini sesizce ve duygusalca dünyadan koparak... 09/06/2014 Muhtar Gazi TOPAL (Yarsever) MALATYA |