en çok babamı sevdim...
aslında ben en çok babamı sevdim;
annemi sevebileceğim kadar.. yüzüne her baktığımda, saygısızlığımda; alışkanlıklarımda üzmek vardı, çocukluğumdaki heyecan kadar.. yapabilecek birşey kalmadığında,çaresizlikle; suçladım hep kalbiyle ve aklandım kendimce sevgisizlikle, terkedilirken hep yalancı gülüşlerin arkasından ilgisizlikle ben en çok babamı sevdim, annemi sevebileceğim kadar kalbimdeki belirsizlikle.. 12’ye 8’di tansiyonu anlardım hiç bakmadan en son babasının mezarında gördüm ağlayışını, gözünden hiç yaş akmadan.. |
Hele finalinin etkileyici ve tertemiz dizeleriyle de onun kadar dürüst..
Kutluyorum ...