nedamet...
o anda
kopup en ince yerinden yüreğim ’ne olur gitme,kal!...’ diyebilseydim öyle ardından bakakalmayıp gittiğin her yola duvarlar örebilseydim belki yokluğuna kör bir bıçak saplardım sensiz geçen her saati zamandan çalıp saklardım seni zannettiğim kadar sevebilseydim... gözlerini elleriyle saklar gibi eylül her yağmur yağdığında tedirgin olur... m.ferda |