Sonda mıyım Başta mı
yorgun düştü gözlerim
bitkinim artık ne kafamı kaldıra biliyorum ne de omuzlarımı çok fazla söze gerek yok güçsüzüm artık uyukunun da tadı yok hayatında dar bir sokaktayım sanki yürüyemiyorum artık ama duvarlar daha fazla üzerimi gelmiyor duygularım birbirini öldürüyor sondayım artık bir şey istemiyorum daha fazla sevemiyorum ne nefes alasım var ne de veresim bilemiyorum yalnızım artık boşluktayım burası ne karanlık nede aydınlık ben ne siyahı seviyorum ne beyazı hep gitmek istiyorum ama kalkmıyorum zormuş yaşamak farkındayım artık |